Koudougou, 3e stad van Burkina

Zaterdag 6/12
De busmaatschappij TSR zal mij deze voormiddag naar Koudougou, de
derde grootste stad op anderhalf uur rijden van Ouaga, brengen. Een
halfuurtje later dan voorzien komt Moïse Bonkoungou met zijn moto aan.
Een hartelijk weerzien nadat ik hem de eerste dag tijdens mijn
verblijf in 2011 heb ontmoet. Daarna hebben we veel mails naar elkaar
gestuurd. Moïse werkt als "intendant", een administratief bediende die
de betalingen opvolgt, op een school in Yargatenga. Yargatenga ligt op
2,5u rijden van Ouaga maar elke 4 à 5 jaar wordt Moïse overgeplaatst.
Hij komt zo'n viermaal per jaar naar zijn geboortedorp Saria zo'n 20
km van Koudougou. Zijn familie die in primitieve omstandigheden leven
rekenen op hem, zijn broer Jean-Baptiste die chauffeur is en nog een
broer die op een plantage werkt in Ivoorkust om te overleven. Moïse
heeft vorig jaar een organisatie opgericht die weeskinderen wil helpen
in de dorpen Saria en Villy. Stipt (!) om 8u30 vertrekt de bus naar
Koudougou, Moïse neemt de volgende want op mijn bus kunnen niet veel
moto's mee. In Koudougou zou zijn broer Jean-Baptiste mij staan
opwachten maar die is in geen velden te bespeuren...Als Moïse aankomt
duikt hij toch op en met de twee moto's rijden we naar een auberge. Na
een verfrissende douche gaan we Koudougou bezoeken. Eerst bezoeken we de man waar Moïse 11 jaar heeft gelogeerd omdat de afstand tussen zijn dorp Saria en de school te groot was. De man is meubelmaker. Op de
moto doorkruisen we de stad waar het verkeer heel wat rustiger is dan
in Ouaga. We passeren de universiteit (in opbouw), opleidingscentra
voor verpleegsters en leraars, theatergebouw (groot nieuw gebouw dat
niet wordt gebruikt, geldverspilling volgens Moïse), de kerk en een
moskee. We bezoeken ook het huis dat Moïse aan het bouwen is. Hij is
begonnen in 2005, alleen de afwerking moet nog gebeuren. Terwijl we in
een klein restaurant zitten begint een vrouw met een kindje op de rug
te dansen. Moïse geeft ze een fooi, de vrouw blijft wat hangen in het
restaurant tot ongenoegen van de eigenaar. Op de Place de la Nation
babbelen we over zijn organisatie A.A.C.O.D.E.K.(Association d'aides
aux collégiens d'orphélins du département de Koudougou). De inkomsten
komen tot nu toe van dorpsbewoners van Saria of Villy die uitgeweken
zijn en werken in Koudougou of Ouaga. Moïse heeft bewust gekozen voor
weeskinderen die hun vader en moeder zijn verloren of enkel hun
moeder. Het verlies van een moeder is hier erger omdat de moeder nog
steeds de meeste zorg over de kinderen op zich neemt. Tot nu toe heeft
de organisatie gezorgd voor schriften, schrijfgerief, een T-shirt en
een middagmaal gedurende drie maanden voor de weeskinderen die
schoolgaan in Villy. In Villy is 's middags de mogelijkheid om te
eten, in Saria nog niet. 's Avonds gaan we met zijn broer enkele
brakina's (plaatselijk biermerk) drinken en kip eten in de "Stade de
la France", een openluchtdancing, tot een elektriciteitspanne roet in
het eten gooit.