Het harde leven van Moumoumi

Donderdag 11/12
Moïse heeft de harde slaapplaats ook ingeruild voor de zachte matras in de auberge. Moïse zegt regelmatig dat er, behalve tijdens het regenseizoen, geen werk is maar er is hier eigenlijk hopen werk (al dat afval eens opruimen, goede wegen aanleggen, elektriciteits,- en watervoorziening in de dorpen,enz...). Het probleem is natuurlijk dat de staat daar zogezegd allemaal geen geld voor heeft...zogezegd want voor buitenverblijven voor de president is er wel geld ! Tijdens het ontbijt hebben we het over het mooré, de taal van de bevolkingsgroep de Mossi. Sommige woorden kennen ze niet en dan wordt het Franse woord gebruikt. Maar het wordt niet altijd op dezelfde manier uitgesproken, glas bv. wordt "verra" i.p.v. "verre". Verder hebben we het over de jeugdverantwoordelijke van het dorp, hij blijkt niet te kunnen lezen en schrijven en volgt nu avondles om dit te leren.
In het jeugdlokaal zijn alle weeskinderen aanwezig voor de overhandiging van de boeken, potloden én de voetbal die ik heb meegebracht. Maar eerst moet ik van Moïse hun kennis van het Engels testen. Dit gaat vrij goed, ik maak de bedenking dat het niveau van de boeken die ik heb meegebracht misschien wat hoger mocht zijn. Als middagmaal eten we rijst met een sausje en frisdrank in de bar rechtover het erf van Moïse. Voor sommigen zal dit de eerste en wellicht enige keer zijn dit jaar dat ze een frisdrank drinken. Ik vraag de weeskinderen wat ze willen worden. Enkel Moumoumi reageert en zegt dokter te willen worden. Ik vraag hem in het dorp of in de stad waarop hij, zoals ik had verwacht, in de stad antwoordt. Als Moïse vraagt wie er leerkracht wil worden zijn er drie die hun hand opsteken.
's Namiddags staat een ontmoeting met de leden van A.A.C.O.D.E.K. op het programma. De organisatie telt ongeveer 40 leden en ongeveer 25 leden betalen het lidgeld. Lid worden kost 5000 CFA (7,5 euro) en maandelijks wordt 1000 CFA (1,5 euro) gevraagd. Het beroep van de leden is divers: inspecteur, landbouwer, handelaar, jeugdverantwoordelijke,... . Ik vraag wat de prioriteiten zijn. Na wat overleg komen we tot volgend lijstje: ten eerste het schoolgeld, ten tweede eten tijdens de middag en tenslotte transport (een fiets). We berekenen de kostprijs per kind per jaar. Voor het schoolgeld en eten tijdens de middag komen we aan ongeveer 2800 euro per jaar voor alle 22 weeskinderen. Voor ieder weeskind een fiets kost ongeveer 1500 euro.
Moïse wil mij de levensomstandigheden tonen van de weeskinderen en nodigt mij uit om het huis van twee weeskinderen te gaan bekijken. Eerst bezoeken we Blandine Kabré, ze heeft haar moeder verloren en leeft op een erf bij familie. Na een lange rit komen we aan bij Moumoumi Tiemtore. Zijn tante ontvangt ons hartelijk op haar primitieve erf. Moumoumi toont zijn (kapotte) fiets, dan zijn kamer die hij moet delen met drie anderen. Hij dient 's avonds steeds water te halen, Moïse stelt voor om met de moto naar de waterput te rijden. Ik wil aan de lijve ondervinden hoelang de afstand is en we gaan te voet. Na een kwartiertje komen we aan de waterput waar enkele kinderen duchtig water aan het oppompen zijn. Een waterbron is van levensbelang maar vooral tijdens de maanden maart t.e.m. mei wordt dit een heel belangrijke plaats want de temperaturen lopen dan flink op (tot meer dan 40°C) en ook de dieren van de rondtrekkende kuddes komen van de bron drinken. Als we terugkeren toont Moumoumi de plaats waar zijn vader en moeder begraven liggen op enkele meters van de ingang van het erf... één van de moeilijkste momenten van mijn bezoek aan de weeskinderen.
Het bezoek aan de weeskinderen blijft "aan de ribben plakken" en 's nachts is het lastig om de slaap te kunnen vatten.